EL TIEMPO FRAGMENTADO
Aurrez ikusgai, bere errealitatetik aldendua. Horrela hautematen dugu denbora argazkilaritza analogikoan: bere hasierako esposiziotik banatuta eta itxaronaldi luzeen ondoren, laborategiko iluntasun magikoaren barruan aurkituz.
​
Argazkilaritza kimikoaren esperimentazioa bilatzen dut, teknika zatikatua eta banatuaren perspektibatik. Izan ere, argazkia egin eta amaierako positibatuaren bitartean dagoen ebakiduran, errealiatea eta begirada alda daiteke. Horrela, iraganean interpretatu zena berrinterpretatzea bilatzen dut, gure inguruko pertzepzio subjektiboaz baliatuz. Irudi ikustezinak agertu aurretik, itxaronaldia behar dut, ziurgabetasuna eta zalantza sentitzeko eta horrela hauen berezko denborazkotasuna islatzeko. Halatan, prozesu fotokimikoaren materialitate eta zoriaren halabeharrek nire barruarekin konektatzen naute sentsazio irrazioalak irudikatzea lortuz.
​
-
​
Diferido, apartado de su realidad. Así percibimos el tiempo en la fotografía analógica cuando, al ser separado de su exposición inicial y, tras largas esperas, nos encontramos en la mágica oscuridad del laboratorio.
Busco la experimentación de la fotoquímica desde su concepción como técnica fragmentada y diferida, donde la realidad cambia en la brecha existente entre una toma y su positivado. Busco reinterpretar lo que ya fue interpretado, la percepción del entorno con su subjetividad inherente. Necesito esa espera para sentir la incertidumbre de ver mis imágenes, antes invisibles, y así después poder evocar a la temporalidad intrínseca de esa la silenciosa mirada. La materialidad del proceso y la imprevisibilidad del azar de la fotoquímica me conectan y me permiten plasmar las sensaciones de forma irracional.




















Exposición Fungibles (Sala Luis de Ajuria, Vitoria-Gasteiz)

© Fotografías: Asier Aguinaco



